Başarıyla sonuçlanan ilk yapay döllenme deneyi, 1779 yılında, İtalyan Abbe Lazare Spallanzani tarafından yapıldı. Spallanzani, İspanyol türü bir erkek köpekten aldığı dölü, dişi bir av köpeğinin üreme organına yerleştirdi. 62 gün sonra üç yavru dünyaya geldi. Bunlar, ispanyol-av köpeği türünün melezleriydi. İnsan üzerinde ilk yapay döllenmeyi, 1785 yılında Paris Üniversitesi Tıp Fakültesi Dekanı Thouret gerçekleştirdi. Bay Thouret, kendisinden elde ettiği dölleri, ince bir şırınga aracılığıyla, karısının rahmine yerleştirdi. Bu deneme, sağlıklı bir bebeğin dünyaya gelmesiyle sonuçlandı. Daha sonra, 1799 yılında İngiltere’de Dr. John Hunter, hipostastan rahatsız olan bir aristokrat aile reisinden aldığı dölleri, aynı ailenin genç annesine yerleştirdi ve başarılı sonuç aldı. Kocanın dışında, bir başka erkekten alınan dölle yapılan ilk yapay döllenme ise, Philadelphia’da Prof. Pancoast tarafından 1884 yılında kloroformla bayıltılmış bir kadın üzerinde, kadının bilgisi dışında denendi. Bu deneme, kadının kısır olan kocasının isteği üzerine yapıldı.