Öncelikle, büyük patlamanın (big bang) boş duran uzaya maddelerin patlayarak saçılması olmadığını bilmek önemli – büyük patlama, uzayın kendisinin hızla genişlemesi idi. Bunun anlamı, evrendeki her bir noktanın merkezde bulunmasıdır. Bir an, evreni, üzerinde noktalar bulunan boş bir balon olarak düşünün. Bu noktalar galaksi kümelerini temsil etsin. Balon şiştikçe her nokta diğerinden daha uzağa gidecektir. Galaksi kümelerinin arasındaki boşluk, tıpkı evrenin geri kalanı gibi, giderek artan bir hızla genişlemektedir (Çekim kuvvetleri, kümelerin kendisini aynı boyutta tutmaktadır).

Edwin Hubble, bu olguyu ilk kez 1929 yılında gözledi ve uzak galaksilerden gelen ışığın spektrumun kırmızı bölgesine kaydığını farketti, gözlediği etki tıpkı şöyleydi, ışık uzayda yol alırken genişlemiş gibi oluyordu. Işığın dalgaboylarını ölçerek, Hubble galaksilerin birbirine olan uzaklığı ile orantılı bir hızla genişlediğini buldu.

Başlangıçta, evren tek bir noktaydı. Bu nokta neresiydi? Bu nokta, o zaman da her yer idi, bu zaman da, her yerdir. Bilim adamlarının bu konu ile ilgili kanıtı bile var: Büyük patlamadan gelen ışık, kozmik radyasyon şeklinde gökyüzümüzü her yönde doldurmaktadır.